Hè hè, we hebben een rel(letje).
Shorttrackster Jorien ter Mors won de Olympische 1500 meter lange baanschaatsen. Haar coach Jeroen Otter liet vervolgens in een interview weten dit goud graag in te ruilen voor goud, of zelfs zilver of brons, bij het shorttracken. En ook Jorien zelf verklaarde liever goud op de 1500 meter shorttrack te hebben gewonnen (ze werd vierde).
Deze opmerkingen waren tegen het zere been van de heren en dames van het lange baanschaatsen. Ex-schaatser Rintje Ritsma oordeelde dat Otter een ‘klap van de molen’ moest hebben gehad. En ook Ireen Wüst gaf later die dag, in Studio Sportwinter, aan Jorien niet te begrijpen.
En dat is voorstelbaar. Want je zult je maar het hele jaar (obsessief) het apelazarus werken om je gouden medaille weggekaapt te zien worden door iemand die het lange baanschaatsen als een bijprogramma beschouwt.
Je zult maar een televisie-interview afzeggen omdat dat je voorbereiding op de 1500 meter verstoort, om vervolgens te verliezen van iemand die daags voor die bewuste 1500 meter nog drie 1500 meters reed op de shorttrackpiste…
Het heeft ook iets van broodroof…
Straks pakken de sponsors de lange baanschaatsers nog hun buitenlandse trainingskampen af. Denken die sponsors dat het helemaal niet nodig is de lange baanschaatsers zo optimaal mogelijk te faciliteren. Zeggen ze: laat ze maar gaan shorttracken (zoals Jorien ter Mors), inlineskaten (zoals Michel Mulder) of marathonschaatsen (zoals Jorrit Bergsma)…